Talking to myself again….

Ang picture ay ninenok este hiniram sa kksblog.com

Magic mirror ni tito Boy Abunda: “BAKIT KA NAGBA-BLOG?

 
 

Uy! Parang ambush question ‘to , parang one million dollar question. Ganyan. Napakagandang tanong para paganahin ang matagal nang natutulog kong utak . Isang tanong mula sa magandang babae sa blogworld (oo , umaasa talaga ako na may plus point ang pagbigay ko nang compliment sa’yo hehe.)

 
Hindi ako maituturing beterano sa pagbablog pero hindi rin naman ako ganun ka bagito para malaman na sa bawat sinusulat ko hindi maiiwasang magkaroon ng mali. Mga maling pagamit  paggamit ng salita , maling bantas , mga nonsense na talata , mga error sa bararila ( na pwedeng ipalusot na typo error lang)  mga walang kwentang kuro-kuro , at mga paligoy-ligoy na punto (gaya nito) . Naging requirement na yata na ‘pag blogger ka kailangan mong matuto. Hindi lang para sa sarili kundi para na din sa nakararami, para sa mga mambabasa. O kung ako lang ang nagbabasa ng blog ko. Ok lang natuto pa rin ako. Oo malabo talaga ako kausap madalas minsan.
  

(1)    Nagbablog ako kasi gusto kong matuto.: Para saan pa ang buhay kung hindi ka natututo . Para saan pa ang mga mali kung hindi mo ito itatama. The essence of life is learning. Isang katotohanang paulit-ulit na ipinapaalala sa akin ng pagbablog.

 

(2)    Nagbablog ako kasi gusto kong maging inspirasyon: Gusto kong may mapulot na aral sa akin ang mambabasa sa parehong paraan na gusto kong may mapulot na aral sa kanila.

 

(3)    Self expression: Gusto kong sabihin sa mundo na walang limitasyon ang imahinasyon ng tao. Na mayroong matatapang na nilalang sa ibang mundo (hindi sa outer space) na walang habas na nagbibigay ng opinyon , nagbibigay ng impormasyon, nagsisiwalat ng mali sa lipunan , nagbubulgar ng katotohanan , nagkekwento ng istorya nila sa buhay nakakatawa man ito , nakakaiyak, nakakabagot o nakakainis. Matatapang kasi bukas sa panghuhusga . Isang katangiang lahat tayo ay pinagkalooban pero hindi lahat ay ginagamit.

 

(4)    Self Discovery : Sa pagsusulat mas nakikilala ko pa ang aking sarili. Yung natatagong “ako” , Yung mababaw na “ako” , at yung mas may sense na “ako”. Kadalasan kasi nakakalimutan ko kung sino yung nahulmang tao sa mga pinagdaanan ko sa buhay (lakas maka MMK). Oo ate charo makakalimutin na po ang lolo niyo. Wish ko lang maalala ko magpakailanman.  Tapos nagbackread ulit ako ayun maaalala ko na yun pala ang “alamat ni bagotilyo”. Ang mga blog entry ang reminder at ako ang buhay na patotoo na ako ay natuto kahit papaano.

  

Gusto ko sana lima ang reasons ko. Teka wait lang.

 

(a moment of silence)

 

Pinatahimik ang utak para mas marinig ang puso.

 

Wala pa rin..

 

Pinatahimik ang puso para mas marinig ang utak.

 

Lalong wala.

 

Pinatahimik ng sabay.

 

Nakakabinging katahimikan.

 

<insert cricket sound>

 

Siguro kung ilang buwan pa lang ako nagbablog kung saan mas may dahilan ,at mas may direksiyon pa ang pagsusulat mas marami siguro akong mabibigay na dahilan. Pero sa puntong ito na halos dumadaloy na sa dugo ko ang pagbablog ( OA lang) masasabi kong ang tanong na “bakit ka nagba-blog?” ay katumbas lamang ng tanong na  “bakit ka nagmamahal?”

 
 
 
Walang dahilan o kung mayroon man , hindi ko na alam.
 
 

“Ang post na ito ay nagkamit ng ikalawang karangalan sa Hoshi’s Blog Life Contest” ng kwentotpaniniwalanihitokirihoshi.wordpress.com